Ἡ Ἐκδίκηση τῶν Τόνων

Ἡ Ἐκδίκηση τῶν Τόνων. Ἡ Ἐπίδραση τῶν «Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν»καί τοῦ «Μονοτονικοῦ» στήν Ψυχοεκπαιδευτική Ἐξέλιξη τοῦ Παιδιοῦ. Ἰ.Κ. Τσέγκος, Θ. Ν. Παπαδάκης, Δ. Βεκιάρη, 2005. Ἀθήνα: Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις.

Ἀπό τό ὀπισθόφυλλο:

Μετά τόν ἀξιοθρήνητο καβγά στή Φιλοσοφική Ἀθηνῶν γιά τό μονοτονικό κατά τήν Κατοχή (!), εἴχαμε τήν ἔκδοση δύο βιβλίων, τή Δίκη τῶν Τόνων (1943) καί τήν Ἀντιδικία τῶν Τόνων (1944), ἀπό τίς ἀντίστοιχες παρατάξεις. Μέ τήν παροῦσα ἔρευνα, αἰσίως καί «νομοτελειακῶς», φθάσαμε καί στήν Ἐκδίκηση τῶν Τόνων, ἀφοῦ μετά τή Δικτατορία πού ἀνασκολόπησε τήν Καθαρεύουσα, ἐν συνεχείᾳ καί ἡ Μεταπολίτευση ξεκατίνιασε τή Δημοτική!

Ἡ ἰδέα, ὁ σχεδιασμός καί ἡ διεξαγωγή τῆς ἔρευνας, γιά τίς συνέπειες τῆς ἐπιβολῆς τοῦ μονοτονικοῦ, εἶναι προϊόν παρατηρήσεων καί προβληματισμῶν πού ἔγιναν σέ χῶρο ὄχι τῆς ἐκπαίδευσης, ἀλλά τῆς ὑγείας, ὅταν διαπιστώθηκε ὅτι, ἐκτός ἀπό τούς φυγόπονους διορθωτές (“κάτω τά αἱμαοβαμμένα γραπτά”), τώρα ἔχουμε καί πελατοθῆρες θεραπευτές … καθώς καί βεβαιωσιολόγους γιά μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξίες καί “δυσλεξίες”.

Ἡ ἔρευνα αὐτή εἶναι, δυστυχῶς, ἡ πρώτη καί μόνη ἡ ὁποία ἔχει γίνει κατά τά 23 χρόνια πού πέρασαν, ἀπό τή μεταμεσονύχτια συνεδρίαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, τῆς 11ης Ἰανουαρίου τοῦ 1982, ὅταν μέ μιά ἄσχετη τροπολογία ἐπεβλήθη ἡ κατάργηση τῶν τόνων καί τῶν πνευμάτων.

Ὁ Ἐκπαιδευτικός-Ἐρευνητικός Τομέας τοῦ Ἀνοικτοῦ Ψυχοθεραπευτικοῦ Κέντρου διεξήγαγε, ἀπό τό 1999 ἕως καί τό 2002, τήν παροῦσα ἔρευνα, σκοπός τῆς ὁποίας ἦταν νά διερευνήσει τήν ἐπίδραση πού, ἐνδεχομένως, ἔχουν ἡ ἐκμάθηση τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας καί ἡ ἀντίστοιχη τῆς ἁπλοποιημένης γραφῆς (μονοτονικό) στίς ψυχοεκπαιδευτικές ἱκανότητες καί λειτουργίες τοῦ ἀτόμου. Συμμετεῖχαν 21 ψυχολόγοι, 2 στατιστικολόγοι κι ἕνας ψυχίατρος.

Τά εὑρήματα ὁδηγοῦν στό συμπέρασμα ὅτι μέ τήν ἐκμάθηση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν – ἱστορικῆς ὀρθογραφίας ὡριμάζουν ταχύτερα: οἱ ὀπτικές λειτουργίες, καθώς καί οἱ γνωστικές, ὅπως ἡ Ἀντίληψη καί ἡ Μνήμη. Δηλαδή διαπιστώθηκε θετική ἐπίδραση στίς ὀπτικοαντιληπτικές ἱκανότητες καί λειτουργίες τῶν παιδιῶν, ἀπό 6 ἕως 9 ἐτῶν, τίς ὁποῖες ἡ ἐκμάθηση αὐτή ἀναπτύσσει μέ ἐπιταχυνόμενο ρυθμό. Καί, ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ ὡρίμανση τῶν ὀπτικοαντιληπτικῶν καί γνωστικῶν ἱκανοτήτων καί λειτουργιῶν συνεπάγεται καί περαιτέρω θετική σχολική ἐπίδοση.
Ἡ ἐκμάθηση αὐτή μπορεῖ νά ἐνεργήσει προληπτικά στήν ἐμφάνιση ὁρισμένων μαθησιακῶν δυσκολιῶν (δυσλεξίες κ.ἄ.), ἀλλά καί θεραπευτικά, ὅταν οἱ δυσκολίες αὐτές ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εὐχαριστήρια
Ἰωάννης Κ. Τσέγκος, Πρόλογος

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ : Προκαταρκτική ἀναδρομή

Εἰσαγωγή (ὑπό μορφή συνεντεύξεως)

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ : Ἡ  Ἔρευνα

Ἡ ἐκμάθηση τῶν ἀρχαίων ἐλληνικῶν ὡς εὐοδοτικός παράγων στήν ψυχοεκπαιδευτική ἐξέλιξη τοῦ παιδιοῦ
Εἰσαγωγικά
Α. Μεθοδολογία
Β. Ἡ διεξαγωγή τῆς ἔρευνας
Γ. Τά εὑρήματα
Δ. Συζήτηση
Τό πρόβλημα τῆς δυσλεξίας
Παραπομπές – Βιβλιογραφία

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ

Παράρτημα : Πίνακες τῶν Διαγραμμάτων
Εὑρετήριο Θεμάτων
Εὑρετήριο ὀνομάτων