Ἡ Ἐκδίκηση τῶν Τόνων. Ἡ Ἐπίδραση τῶν «Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν»καὶ τοῦ «Μονοτονικοῦ» στὴν ψυχοεκπαιδευτική ἐξέλιξη τοῦ παιδιοῦ.

᾿Ι.Κ. Τσέγκος, Θ. Ν. Παπαδάκης, Δ. Βεκιάρη, 2005.  Ἀθήνα: Ἐναλλακτικὲς Ἐκδόσεις.

Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο:

Μετὰ τὸν ἀξιοθρήνητο καβγὰ στὴ Φιλοσοφικὴ Ἀθηνῶν γιὰ τὸ μονοτονικὸ κατὰ τὴν Κατοχὴ (!), εἴχαμε τὴν ἔκδοση δύο βιβλίων, τή Δίκη τῶν Τόνων (1943) καὶ τὴν Ἀντιδικία τῶν Τόνων (1944), ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες παρατάξεις. Μὲ τὴν παροῦσα ἔρευνα, αἰσίως καὶ «νομοτελειακῶς», φθάσαμε καὶ στὴν Ἐκδίκηση τῶν Τόνων, ἀφοῦ μετὰ τὴ Δικτατορία ποὺ ἀνασκολόπησε τὴν Καθαρεύουσα, ἐν συνεχείᾳ καὶ ἡ Μεταπολίτευση ξεκατίνιασε τὴ Δημοτική!

 Ἡ ἰδέα, ὁ σχεδιασμὸς καὶ ἡ διεξαγωγὴ τῆς ἔρευνας, γιὰ τὶς συνέπειες τῆς ἐπιβολῆς τοῦ μονοτονικοῦ, εἶναι προϊόν παρατηρήσεων καὶ προβληματισμῶν ποὺ ἔγιναν σὲ χῶρο ὄχι τῆς ἐκπαίδευσης, ἀλλὰ τῆς ὑγείας, ὅταν διαπιστώθηκε ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς φυγόπονους διορθωτὲς ("κάτω τὰ αἱμαοβαμμένα γραπτά"), τώρα ἔχουμε καὶ πελατοθῆρες θεραπευτές ... καθὼς καὶ βεβαιωσιολόγους γιὰ μαθησιακὲς δυσκολίες, δυσλεξίες καὶ "δυσλεξίες".

 Ἡ ἔρευνα αὐτὴ εἶναι, δυστυχῶς, ἡ πρώτη καὶ μόνη ἡ ὁποία ἔχει γίνει κατὰ τὰ 23 χρόνια ποὺ πέρασαν, ἀπὸ τὴ μεταμεσονύχτια συνεδρίαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, τῆς 11ης Ἰανουαρίου τοῦ 1982, ὅταν μὲ μιὰ ἄσχετη τροπολογία ἐπεβλήθη ἡ κατάργηση τῶν τόνων καὶ τῶν πνευμάτων.

 Ὁ Ἐκπαιδευτικός-Ἐρευνητικός Τομέας τοῦ Ἀνοικτοῦ Ψυχοθεραπευτικοῦ Κέντρου διεξήγαγε, ἀπὸ τὸ 1999 ἕως καὶ τὸ 2002, τὴν παροῦσα ἔρευνα, σκοπὸς τῆς ὁποίας ἦταν νὰ διερευνήσει τὴν ἐπίδραση ποὺ, ἐνδεχομένως, ἔχουν ἡ ἐκμάθηση τῆς ἱστορικῆς ὀρθογραφίας καὶ ἡ ἀντίστοιχη τῆς ἁπλοποιημένης γραφῆς (μονοτονικό) στὶς ψυχοεκπαιδευτικὲς ἱκανότητες καὶ λειτουργίες τοῦ ἀτόμου. Συμμετεῖχαν 21 ψυχολόγοι, 2 στατιστικολόγοι κι ἕνας ψυχίατρος.

 Τά εὑρήματα ὁδηγοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι μὲ τὴν ἐκμάθηση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν - ἱστορικῆς ὀρθογραφίας ὡριμάζουν ταχύτερα: οἱ ὀπτικὲς λειτουργίες, καθώς καὶ οἱ γνωστικές, ὅπως ἡ Ἀντίληψη καί ἡ Μνήμη. Δηλαδὴ διαπιστώθηκε θετικὴ ἐπίδραση στὶς ὀπτικοαντιληπτικὲς ἱκανότητες καὶ λειτουργίες τῶν παιδιῶν, ἀπὸ 6 ἕως 9 ἐτῶν, τὶς ὁποῖες ἡ ἐκμάθηση αὐτὴ ἀναπτύσσει μὲ ἐπιταχυνόμενο ρυθμό. Καί, ὅπως εἶναι γνωστό, ἡ ὡρίμανση τῶν ὀτπικοαντιληπτικῶνξ καί γνωστικῶν ἱκανοτήτων καί λειτουργιῶν συνεπάγεται καὶ περαιτέρω θετικὴ σχολικὴ ἐπίδοση.
 Ἡ ἐκμάθηση αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἐνεργήσει προληπτικὰ στὴν ἐμφάνιση ὁρισμένων μαθησιακῶν δυσκολιῶν (δυσλεξίες κ.ἄ.), ἀλλὰ καὶ θεραπευτικά, ὅταν οἱ δυσκολίες αὐτὲς ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ.
 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Εὐχαριστήρια
Ἰωάννης Κ. Τσέγκος, Πρόλογος

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ : Προκαταρκτικὴ ἀναδρομή
Εἰσαγωγὴ (ὑπὸ μορφὴ συνεντεύξεως)

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ : Ἡ ἔρευνα
Ἡ ἐκμάθηση τῶν ἀρχαίων ἐλληνικῶν ὡς εὐοδοτικὸς παράγων στὴν ψυχοεκπαιδευτικὴ ἐξέλιξη τοὺ παιδιοῦ
Εἰσαγωγικὰ
Α. Μεθοδολογία
Β. Ἡ διεξαγωγὴ τῆς ἔρευνας
Γ. Τὰ εὑρήματα
Δ. Συζήτηση
 Τὸ πρόβλημα τῆς δυσλεξίας
 Παραπομπές – Βιβλιογραφία

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ 
Παράρτημα  : Πίνακες τῶν Διαγραμμάτων
Εὑρετήριο Θεμάτων
Εὑρετήριο ὀνομάτων

Δημοσιεύματα στὸν Τύπο σχετικά μέ τὸ βιβλίο.